Najtrudniej przekroczyć granicę. Wtedy jeszcze się człowiek męczy, szarpie, zastanawia, próbuje zawrócić, uciec od pulsującego życia, zdławić pokusę. Po przekroczeniu granicy idzie (się) już łatwo. Na osobiste, oblepione złudzeniami dno.
- Komentarz
- Rebloguj
-
Subskrybuj
Zapisan/y/a
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Pod namiotem życia 
…
Był koszmarny dzień wczoraj, ale już wracam do łask, temu mnie ten wpis wczoraj nie pocieszył :)
Właśnie sobie słucham płyty Czerwonych Gitar – Spokój serca. Bardzo psychodeliczne, Seweryn musił mocno odlecieć przed nagraniem ;)
Nie ma łatwo – koszmarne dni, koszmarne wpisy ;)